Εγώ, ο Απαισιότατος 4(2024)
(Despicable Me 4) | Πρώτη προβολή: 15-08-2024
Αιμίλιος Χαρμπής
2024-08-20
Συνολικά είναι κυρίως το σενάριο των Μάικ Γουάιτ και Κεν Ντάριο εκείνο χαρίζει πολλές στιγμές γέλιου και συνεχίζει την πορεία του επιτυχημένου franchise δίχως (ακόμη) να κουράζει.
Μάνος Θηραίος
2024-08-18
Μπορεί η ταινία να προσφέρει τα ίδια υψηλότατα στάνταρ ψυχαγωγίας, χιούμορ και τεχνικής αρτιότητας, όμως δεν παύει να περιορίζεται στα αναμενόμενα, ακολουθώντας την επιτυχή πεπατημένη των προηγούμενων ταινιών.
Siddhant Adlakha
Το μόνο που έχει νόημα στο Despicable Me 4 είναι τα φλύαρα Minions, που αποκτούν τη δική τους ιστορία σε στυλ Avengers.
Λήδα Γαλανού
2024-08-14
Ο δημοφιλέστερος υπερ-κακός που έχει γίνει καλός και τα φαντασμαγορικά minions του επιστρέφουν στις αίθουσες με μια διεκπαιρεωτική και μόνο κατά στιγμές αστεία, ταινία.
Αγγελική Αντωνίου
2024-08-16
Αν και διατηρεί λίγη από τη γοητεία και το χιούμορ που έκαναν τις αρχικές ταινίες δημοφιλείς, είναι σαφές ότι η σειρά έχει ξεμείνει από έμπνευση.
Ηλίας Φραγκούλης
2024-08-04
Ένα σκέτο sequel. Ούτε κακό, αλλά ούτε και απαραίτητο.
Σταύρος Γανωτής
2024-08-06
Μικροί και ίσως μεγαλύτεροι φαν σπεύσατε άφοβα. Και σαν παρατεταμένο τηλεοπτικό επεισόδιο να το δείτε, έναν χαβαλέ θα το κάνετε.
Γιάννης Βασιλείου
2024-08-10
Δεν είναι η χειρότερη κινηματογραφική babysitter που ειδαμε στις εγχώριες αίθουσες μέσα στη χρονιά, αλλά με τέτοια σίκουελ στο τέλος θα ξεχάσουμε τι ήταν εκείνο που μας είχε γοητεύσει αρχικά στις περιπέτειες του Γκρου και των κίτρινων κολαούζων του.
Δημήτρης Παναγόπουλος
2024-08-08
Το animation είναι πολύ καλό όπως και οι ηθοποιοί που χαρίζουν τις φωνές τους (στην αγγλική έκδοση) και η ώρα κυλάει ευχάριστα, ανώδυνα, χωρίς να υπάρχει η φρεσκάδα της πρώτης ταινίας.
Χρήστος Μήτσης
2024-08-12
Οι χαριτωμενιές των χαρακτήρων, με τα Μίνιονς να κλέβουν εύκολα την παράσταση, δίνουν περιστασιακό ενδιαφέρον σε μια αδύναμη πλοκή, η οποία δεν έχει ιδέες ανανέωσης του franchise.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
2024-08-02
Η υπόθεση του τέταρτου κιινηματογραφικού επεισοδίου του Εγώ ο Απαισιότατος δεν αντέχει σε κριτική: παραφορτωμένη και χάρτινη, πάσχει κυρίως από το κλισέ της ελάχιστα απειλητικής νεμέσεως του Λεμάλ, παρέα με την αναίσθητη Βαλεντίνα, και κινείται γρήγορα και μηχανικά ανάμεσα στα σκετς που οδηγούν σε αυτό που όλοι φαντάζονται, και σίγουρα εύχονται.
